Historia stowarzyszenia SWP

Na Podbeskidziu pierwsze struktury polskich organizacji społecznych inżynierów i techników zaczęły powstawać przed wojną w powołanej w 1922r. Państwowej Szkole Przemysłowej w Bielsku, której Dyrektorem był Polak, wielki patriota, inż. Jerzy Stonowski (1922-1936).

Jednym z pierwszych działań było powołanie Koła Włókienników i Koła Mechaników. Aktywistami Koła Włókienników byli koledzy: B. Gołuch, M. Gajda, L. Waciak, E. Krupnik, A. Janusz. W 1928r. Koło przekształciło się w luźne Zrzeszenie Absolwentów Wyższej Szkoły Przemysłowej w Bielsku, a w 1929r. formalnie wpisano go do rejestru stowarzyszeń w Sądzie Grodzkim w Katowicach.

W 1935r. powołano w Bielsku Oddział Związku Techników Rzeczpospolitej Polskiej, który działał aż do II wojny światowej. Połączenie wszystkich branż w jedną organizację spowodowało osłabienie aktywności włókienników.
Wojna sparaliżowała całkowicie wszelką działalność społeczną w rejonie Podbeskidzia. Po jej zakończeniu włókiennicy natychmiast włączyli się w nurt odbudowy zniszczonego przemysłu. W maju 1946r. z inicjatywy Karola Habli i Edwarda Pieczory, w pomieszczeniach ZPW Południe przy ul. Inwalidów 2 spotkało się ok. 80 włókienników. Na tym spotkaniu powołano w Bielsku Oddział Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Włókienniczego. Wśród założycieli SWP byli: prof. Leon Unicki, Karol Habla, Emil Krupnik, Fryderyk Hallala, Leon Waciak, Mieczysław Gajda, A. Michalin, H. Bogacki, F. Dobija, Z. Łoza, S. Jędrzejko, T. Szpunar, B.Gałuch i inni.

W tym czasie Oddział SWP był stosunkowo liczny i zaraz na początku posiadał 88 członków. Większość z nich to absolwenci Bielskiej Wyższej Szkoły Przemysłowej, zatrudnieni na stanowiskach kierowniczych w zakładach włókienniczych.